К. Да, но едва сме започнали. Насочвам мислите си към живота, който осигурих на семейството си, но неволно смесвам това с работата... Не мога да се отърся от притесненията за начина, по който се отнасях с подчинените си. В момента Жоакин мълчи, не желае да ми пречи.
Д-р Н. Да продължим с обмена на мисли между теб и мъдреците.
К. Опитвам се да отгатна следващите им въпроси. Признавам, че ми харесваше да трупам материални ценности в живота си. Интересуват се защо, и споделям, че това ме караше да се чувствам преуспял като личност, но го правех за сметка на другите. Припомнят ми подобни постъпки от предишни прераждания... И питат дали смятам, че вече се справям по-добре.
Д-р Н. Мислиш ли, че намеците за миналото ти оспорват по някакъв начин преценката на последния ти живот?
К. Не, във въпросите им няма укор. Приемам ги спокойно, но напрягам мислите си и се старая да изтъкна благотворителните си прояви като нещо важно... После... (спира.)